TWOJE DZIECKO BĘDZIE PRZEDSZKOLAKIEM
Zapraszamy do zapoznania się z załącznikami :)
MIEJSKIE PRZEDSZKOLE NR 3 W DĘBLINIE
Ul. Tysiąclecia 25
08 – 530 DĘBLIN
WITAJ W NASZYM GRONIE
DROGA MAMO, DROGI TATO.
TAK TO JUŻ PORA .
NAWET NIE WIESZ KIEDY
TEN CZAS TAK UCIEKŁ.
TWOJE DZIECKO BĘDZIE PRZEDSZKOLAKIEM
CZY JESTEŚ NA TO GOTOWA / GOTÓW ?
OD CZEGO ZACZĄĆ ?
JAK PRZETRWAĆ PIERWSZE DNI:
1. Rozmawiamy z dzieckiem o jego wątpliwościach .
2. Akceptujemy uczucia dziecka.
3. Unikamy pośpiechu, aby zdążyć przytulić dziecko i spokojnie pożegnać się z nim.
4. Stosujemy małe dawki – stopniowo wydłużamy pobyt.
5. Nie wymykamy się cichaczem, dziecko poczuje się oszukane i straci zaufanie.
6. Dotrzymujemy danego słowa ( głównie pory odbierania)
7. Pomagamy w samodzielności przez rozsądne ubranie
( luźne spodnie – najlepiej na gumce, bluzy bez guzików, kapcie bez sznurówek ).
8. Zaopatrzmy dziecko w opiekuna w postaci ulubionej przytulanki
( nie zapomnijmy jej zabrać z przedszkola z powrotem).
9. Zostawmy numer telefonu kontaktowego.
10. Zaufajmy przedszkolu.
11. Uśmiechnijmy się!
ABC DZIELNEGO PRZEDSZKOLAKA
Najogólniej można powiedzieć, iż przedszkole wspiera wczesny rozwój dziecka we wszystkich sferach , pomaga określić własną tożsamość, przygotowuje do podjęcia nauki w szkole.
Przekroczenie progu przedszkola wiąże się ze zmianami w życiu dziecka, łzami dzieci i ich rodziców, lękiem i strachem przed nieznanym.
Harmonijnie rozwijające się dziecko poradzi sobie z tymi problemami po kilku dniach lub kilku tygodniach . Są takie dzieci, które nie dojrzały psychicznie i emocjonalnie ( dotyczy to głównie trzylatków, choć może zdarzyć się także starszym dzieciom) do rozpoczęcia kariery przedszkolaka i trzeba będzie zastanowić się czy nie rezygnować z przedszkola i spróbować za rok.
JAK PRZYGOTOWAĆ DZIECKO, ABY ADAPTACJA PRZEBIEGAŁA
JAK NAJBARDZIEJ „BEZBOLEŚNIE”.
Adaptacja to reakcja przystosowawcza organizmu do zachodzących zmian .
Pierwszy dzień w nowej sytuacji to niewątpliwie przekroczenie przez dzieci po raz pierwszy progu przedszkola.
Tym bardziej sytuacja jest trudna, gdy wiąże się z powrotem po urlopie wychowawczym mamy do pracy. W tym momencie zaczyna się dramat dorosłych i ich pociech.
Adaptacja jest procesem długotrwałym, dlatego przygotowania należałoby rozpocząć już w momencie podjęcia decyzji o zapisie dziecka do przedszkola.
Ponieważ rodzice przeżywają to nowe wyzwanie znacznie bardziej niż dzieci tak więc adaptacja powinna dotyczyć malucha jak i jego rodziców.
Dobry plan ( strategia) jest połową sukcesu, a poświęcona temu energia i czas na pewno będą procentować w przyszłości.
PIERWSZY ETAP :
W jaki sposób rodzice mogą się przygotować – należy uporać się z własnymi lękami, aby nie udzielały się one dzieciom:
1. Pogodzić się z nową sytuacją – potraktować w sposób naturalny, jako kolejny etap związany z wychowaniem, stworzyć poczucie bezpieczeństwa.
2. Dowiedzieć się, jakie potrzeby mają dzieci w wieku przedszkolnym, jakie są charakterystyczne cechy trzylatka .
3. Poznać przedszkole – rozwiać swoje wątpliwości, zainteresować się, jaki obowiązuje rozkład dnia, ile jest dzieci w grupie, zobaczyć jak wyglądają sale, poznać przykładowy jadłospis, poznać ofertę zajęć dodatkowych, gdy już zdobędziemy wiedzę podstawową na pewno łatwiej będzie można się do nowej sytuacji przygotować – tak więc przedszkole
nie będzie już jak widmo ,które spędza sen z naszych powiek, ale konkretny budynek, odpowiednio przystosowany do potrzeb dzieci z wysoko wykwalifikowaną kadrą.
4. Wziąć udział w zebraniach, spotkaniach adaptacyjnych, dniach otwartych. Wybrać się z dzieckiem do ogrodu przedszkolnego w czasie gdy bawią się dzieci, dowiedzieć się która nauczycielka od nowego roku obejmie wychowawstwo w grupie, pokazać mu budynek przedszkola z zewnątrz, wejść z dzieckiem do środka pokazać szatnię , dużo rozmawiać.
5. Zadawać pytania dyrektorowi, nauczycielkom, personelowi oraz rodzicom, którzy już znają to miejsce oraz udzielać rzeczowych odpowiedzi na pytania swoich dzieci, by rozwiać wszelkie wątpliwości.
6. Pomyśleć o zorganizowaniu pierwszych dni w taki sposób, aby adaptacja przebiegałą bez pośpiechu, pomyśleć o przebywaniu przez jakiś czas w sali swojego dziecka, może o wcześniejszym odbieraniu go, z czasem o stopniowym wydłużeniu pobytu.
7. Nauczyć się słuchania swojego dziecka tzn. dostrzegania i akceptowania jego uczuć ( nie zaprzeczania im) – płaczu,złości,spontanicznej radości lub po prostu złego humoru.
8. Zabronione jest straszenie ( nawet bezwiedne) przez stwarzanie atmosfery groźby, kary,ostrzeżenia przez „niewinne” powiedzenie np. zobaczysz w przedszkolu to cię nauczą , lub jak nie będziesz grzeczny to pójdziesz do przedszkola ..... .
9. Skończyć z nadopiekuńczością,nauczyć się konsekwencji postępowania, aby nasze obietnice nie były gołosłowne, (Jeśli coś obiecamy to dotrzymujmy słowa).
Tak przygotowany rodzic może przejść do etapu drugiego, który związany jest z przygotowaniem dziecka do roli przedszkolaka.
DRUGI ETAP:
1. Rozmawiamy z dzieckiem o wszystkim, czego już się dowiedzieliśmy
na temat przedszkola, idziemy na spacer tą drogą którą będzie chodziło do
przedszkola, zapoznajemy go z nowym środowiskiem.
2. Stopniowo przyzwyczajamy dziecko do pozostawania pod opieką osób trzecich
( do których mamy zaufanie), szczególnie gdy dziecko nie miało takich
doświadczeń i stopniowo ten czas wydłużać .
Może to być najpierw w naszym domu, potem
np. u cioci, lub w piaskownicy pod opieką znajomej mamy.
3. Coraz bardziej usamodzielniamy dziecko w zakresie samoobsługi
( korzystanie z ubikacji, samodzielność w jedzeniu, rozbieraniu się )
to bardzo ułatwi start.
4. Nauczmy dziecko porozumiewania się, komunikowania swoich potrzeb w taki
sposób, aby nowi opiekunowie mogli je zaspokajać.
5. Wprowadźmy ( jeśli do tej pory ni4 funkcjonuje) stały harmonogram dnia, głównie
pory chodzenia spać i wstawania o takiej porze, o jakiej dziecko będzie budzone
przed wyjściem do przedszkola.
6. Zmiana jadłospisu, zbliżonego do przedszkolnego- na pewno rozstanie z butelką,
jeśli nie nastąpiło do tej pory – nauka gryzienia .
7. Organizujemy spotkania z dziećmi, aby nauczyć nawiązywania kontaktów
z rówieśnikami.